انتقاد از انحراف در مساله جزیره ایرانی ابوموسی

چندی پیش در پی برخی مواضع تعجب برانگیز مسئولین یکی از کشورهای منطقه، موجی از بازتاب رسانه ای نسبت به این زیاده خواهی در داخل کشور بوقوع پیوست؛ لکن متاسفانه در اثنای این واکنش های بحق، انحرافاتی مبین و آشکار از زبان برخی رسانه ها و مسوولین به گوش رسید که «اتحادیه بین المللی امت واحده» لازم می داند از باب «نهی از منکر» موارد ذیل را به تمامی مسوولین و ارباب رسانه گوشزد نماید: 1 . قطعاً هر ادعای حاکمیت یا تهدیدی نسبت به هر نقطه از خاک ایران باید به قاطع ترین شکل ممکن از سوی مسئولان سیاسی ـ نظامی کشور پاسخ داده شود؛ لکن موضع گیری در قبال اتفاقات روی داده با تحقیر یک ملت یا تمسخر کوچک بودن نقشه جغرافیایی یک کشور یا کم بودن سن رسمی استقلال آن و از همه بدتر به پیش کشیدن بحث های مذهبی ـ قومی حاکی از زنده شدن جاهلیت پیش از اسلام دارد. انحرافاتی که متاسفانه بوضوح در فضای رسانه ای و حتی صحبت های مسوولین رده بالای کشور دیده شده است و هیچ تناسبی با نگاه مکتب ناب اهل بیت (ع) به شرافت انسانی ندارد. به رخ کشیدن اینکه ابوسفیان از نسل عرب بوده و ادعای اینکه هیچ ابوجهلی در تاریخ ایرانیان وجود نداشته و شناسنامه ایرانیان ابوعلی و سلمان است آنهم در حاشیه موضوعی مثل «خلیج فارس» حکایت از بی تدبیری مسئولین امر دارد. 2. آنچه روشن و آشکار است دست نمایان آمریکا در تحریک حکام برخی دول منطقه است. فشار به ایران از یک سو و دامن زدن به تعارضات قومی و مذهبی از سوی دیگر دو هدف نظام سلطه از چنین توطئه های سیاسی است. در چنین شرایطی، هوشمندی و بهره گیری از این فرصت برای ناکام گذاشتن طرح توطئه علیه ایران و مسلمانان منطقه امری است که نیازمند نگاه عمیق و جلوگیری از واکنش های نسنجیده و زود هنگام است. باید توجه داشت که اظهارات سیاسی مسوولان دولتی کشورهای عرب را نباید به پای ملت های آنان نوشت و جلوگیری از هرگونه ایجاد تقابلی میان ملت ها ضروری است چه آنکه اکثر این حکام اگر با قیام ملت هایشان مواجه نباشند، حداقل از پایگاه مردمی بی بهره اند. لکن تداوم فضای حاکم بر برخی مسئولین و رسانه های کشور که امروز متاسفانه حتی به استادیوم های ورزشی نیز کشیده شده است، حاصلی جز دمیده شدن هرچه بیشتر در کوره اختلافات قومی و مذهبی نخواهد داشت و تنها برنده این معرکه آمریکا و ایادی دست نشانده اش در منطقه خواهند بود. 3. نگاهی بر وقایع باور نکردنی سال گذشته در جهان عرب، حاکی از ترک برداشتن دیوار سست اسلام آمریکایی در منطقه است. امروز جوانان عرب مصری علناً سفارتخانه رژیم آل سعود را به تعطیلی می کشانند، امروز بسیاری از اعراب فلسطینی آل سعود و اذناب آن را ایادی استکبار می انگارند، شیعیان و سنیان یمن بی واهمه فریاد مرگ بر آل سعود را در کنار مرگ بر آمریکا سر می دهند؛ مردم عرب بحرین بیش از پیش نگاهشان به ایران و مردم ایران است؛ امروز نفرت ملت های عرب از حاکمان شبه جزیره عربستان بواسطه پناه دادن به حکام جنایتکارشان بیشتر شده است و این همه به نزدیک تر شدن ملت های آزاده عرب به ملت و دولت ایران انجامیده است. در چنین شرایطی آیا ملی گرایی افراطی و مطرح کردن مباحث عرب ـ عجم و شیعه ـ سنی صرفنظر از تمامی انتقادات مبنایی وارده، سندی برای اتهامات منادیان اسلام آمریکایی مبنی ترویج ایرانی گری و تلاش ایران برای تغییر مذهب ملت های عرب از سوی ایران نخواهد بود؟ آیا چنین سیاست هایی منجر به بازگشت حیات به لاشه بی جان آل سعود و عمال آن در منطقه نخواهد شد؟ آیا چنین اقداماتی تبدیل کردن فضای «فرصت» بوجود آمده در منطقه به «تهدید» جدی را به دنبال نخواهد داشت؟ در پایان نباید از یاد برد که بزرگترین مزیت جمهوری اسلامی ایران عمق راهبردی ای است که نه در پایگاه های نظامی بلکه در قلوب مسلمانان و آزادگان منطقه و جهان ایجاد کرده است که خود بزرگترین عامل وحشت نظام سلطه از ایران است.   امروز این عمق راهبردی هدف هجمه دشمنان قرار گرفته است و کسانی که آگاهانه یا ناآگاهانه به تضعیف این سلاح برنده می پردازند باید پاسخگوی خون صدها هزار شهیدی باشند که به پیروی از مراد خود «بر سر شهر و مملکت با کسی دعوا نداشتند و تصمیم داشتند پرچم لا اله الا الله را بر قلل رفیع کرامت و بزرگوار به اهتزاز در آورند.» و السلام علی من التبع الهدی اتحادیه بین المللی امت واحده 19 اردیبهشت ماه سال 1391