مقاومت نقطه مشترک مردم کشمیر و فلسطین است

این روزها خبر اعزام کاروان های بین المللی تحت عنوان «الی بیت المقدس» از آسیا، اروپا، آفریقا و آمریکا برای آزادی قدس، رژیم صهیونیستی را دچار تنگنا کرده است. کاروانی که وجه مشترک همگی شان، ضدصهیونیستی بودن آنهاست از ۱۰۰ کشور دنیا. از مذاهب گوناگون به سمت قدس حرکت کردند تا مساله آزادی قدس شریف را از طریق همراهی نمایندگان افکار عمومی سراسر جهان در افکار عمومی دنیا برجسته کنند. گروه آسیایی که نماینده ۲۰ کشور را همراه خود داشت، هفته ی گذشته وارد ایران شد، حضور دختران و زنان آسیایی با چنین ذوق و اشتیاقی برای حمایت از فلسطین برایم هیجان برانگیز بود، مدام دنبال وقتی بودم تا بتوانم با آنها گفتگویی داشته باشم، در بین صحبت هایم با دختران کاروان «الی بیت المقدس»، با دختری آشنا شدم بنام «انشاء ملک» از  کشمیر، دختر خیلی خوش ذوق و بازیگوشی بود اما بعد از اتمام مصاحبه، پشت این چهره ی خندان چیزی ندیدم جز یک دنیا غم! همان اندوهی که باعث شده بود دست به نوشتن کتاب «زنان کشمیر نیستند» بزند. خودتان را برایمان معرفی میکنید؟ من انشاء ملک از کشور کشمیر هستم، کشوری که سالهاست آرزوی استقلال را دارد. در همین کشور بدنیا آمدم و بزرگ شدم و الان دانشجوی رشته علوم اجتماعی و مطالعات جنسیتی هستم. اسم کتاب تان برایم جالب بود، «زنان کشمیر نیستند»؛ دوست داریم از انگیزه نوشتن کتابتان برایمان بگویید؟ مشکلات زیادی در بین زنان کشور من وجود داشت، تحقیق کردم تا پی ببرم ریشه این مشکلات در چیست؟ و برای چه زنان کشور من در این وضعیت به سر می برند و از حقوق انسانی خود برخوردار نیستن! در این کتاب چه چیزی را مورد بررسی قرار دادید؟ همانطور که می دانید کشور من سالهاست در کشمکش دو کشور هند و پاکستان قرار گرفته و هر کدام ادعای مالکیت کشور من را دارند، تا جایی که در سال ۱۹۸۹ جنگی بین هند و پاکستان بر سر کشور من یعنی کشمیر اتفاق می افتد که نهایتا بیش از ۴۷ هزار نفر کشته می شوند و هزاران زن کشمیری در جریان این جنگ بی عفت می شوند. و الان کشور من تحت سلطه هندوستان است، زنان ما اجازه فعالیت ندارند، و با کوچکترین فعالیت ضد هندو ها سالها زندانی می شوند، بدون اینکه ملاقات کننده ای داشته باشند. برای همین در مورد شرایط زنان کشورم نوشتم، اینکه در چه شرایطی به سر می برند و با چه مشکلاتی روبرو هستند. اینکه چطور سعی می کنند زندگی شان را حفظ کنند و با چه تلاشی با شرایط موجود کشور مقابله و مقاومت می کنند. با این اوضاع، مانعی برای انتشار کتاب تان در کشمیر نداشتید؟ من کتابم را در کشمیر منتشر نکردم. بلکه در آلمان منتشر کردم. چون هیچ آزادی در کشورم وجود ندارد تا بتوانم براحتی کتابم را چاپ کنم و اگر انتشار کتابم در کشمیر صورت می گرفت حداقل دو سال زندانی می شدم. چاپ کتابتان در کشور آلمان با چه بازخوردهایی روبرو بود؟ بازخورد خیلی خوبی نسبت به کتابم چه از طرف زنان آلمانی و چه از طرف زنان کشمیری مقیم آلمان بوجود آمد. ولی متأسفانه هیچ اتفاق خاصی در کشمیر بخاطر این قضیه نیفتاد و نتوانستم آن کاری که میخواستم را برای زنان کشورم انجام دهم. با توجه به وضعیت کشورتان، باز هم قصد ادامه فعالیت هایتان در دفاع از حق زنان کشمیری را دارید؟ کار من یک تلاش خیلی کوچکی بود در مقابل آن مشکلات بسیار بزرگی که در کشمیر وجود دارد و مطمئنا تلاشم را ادامه میدهم چون من به عنوان یک زن مسلمان مسئولیتم این است که در کشورم، تغییری ایجاد کنم. مشکل کشورم بحث انسانیت است که مردم من از حقوق انسانیت خودشان محروم هستند. دوست دارم نظرتان را در مورد ایران و زنان ایرانی بدانم. من بطور کلی به ایران احترام می گذارم. ایران و دولت ایران بعنوان دولتی که پیشرو در مسائل حقوق بشری هستند و در مقابل بی عدالتی ها ایستادگی می کند، برای من قابل ستایش هستند و این ایستادگی و مقاومت شان را دوست دارم. و به زنان ایرانی احترام می گذارم، چون زنان مقاوم و باتقوایی هستند و زنان کشمیری به زنان ایرانی مثل یک سمبل قدرت نگاه می کنند. با توجه به اینکه شما اولین بار است به ایران سفر میکنید و با زنان ایرانی برخورد دارید، برایمان جالب است بدانیم نگاه تان به ایران قبل و بعد از سفر چقدر تفاوت کرده است. من همان نگاهی که قبل از سفر به ایران داشتم را دارم، فرهنگ ایران و کشمیر خیلی شبیه به یکدیگر است. چون این ایرانی ها بودند که اسلام را به کشمیر بردند. همچین برای مردم کشمیر زنان ایران خیلی جایگاه بالایی دارند و زنان ایران را همیشه در درجات بالا و کسانی که همیشه در همه عرصه ها پیشرو هستند می بینند و ما بعنوان یک الگو به آنها نگاه می کنیم. وقتی شما کمی از وضعیت کشورتان برایمان گفتید، این سوال برایم ایجاد شد که شما با چه انگیزه یی همراه با کاروان الی بیت المقدس به سمت فلسطین راهی شدید در حالی که زنان کشور شما نیز مانند زنان مظلوم فلسطین از حقوق انسانی خود محروم هستند. من به این کاروان پیوستم برای اینکه مردم را ملاقات کنم و به آنها بگویم که کشور من که نزدیک کشور خودشان هست مثل فلسطین اشغال شده و با آنها در مورد مظلومیت مردم کشمیر برایشان صحبت کنم وبگویم آنها هم باید به وضعیت کشور من فکر کنند، همچنان که باید به فلسطین فکر کنند. من با سفرم به فلسطین و مشاهده ی مظلومیت مردم و زنان آن میخواهم به قدرت و نیرویی دست پیدا کنم تا بتوانم با آن نیرو هم برای مردم ستمدیده فلسطین کاری بکنم و هم برای کشور فراموش شده ی خودم کشمیر و یک نقطه مشترک بین مردم کشمیر و فلسطین وجود دارد و آن هم چیزی نیست جز مقاومت! لحظه لحظه ی پشت صحنه ی کاروان «الی بیت المقدس» را می توانید از این لینک دنبال کنید.