مسؤولان کاروان آسیایی کمک به مردم غزه در برنامه راز چه گفتند؟

در ابتدای این برنامه تلویزیونی که پنج شنبه شب در شبکه چهار و با مجری گری نادر طالب زاده برگزار شد ابتدا سلیم غفوری‏ توضیحاتی مختصر درباره کاروان آسیایی داد و اظهار داشت: این کاروان متشکل از پانزده کشور آسیایی است و اینک کاروان در شهر کرمان است. سپس کوئیچی ساکاکوچی از کشور ژاپن شروع به صحبت کرد و علت حضور خود را مشاهده وضعیت فلسطینی‌ها و ابراز همدردی با آنها عنوان کرد و افزود:  پیش از این ده بار به فلسطین رفته‌ام و وضعیت بد آنها را دیده‌ام. گروههای صلح طلب ما در پی از بین بردن خشونت هستند. ما می‌خواهیم از مردم در مقابل خشونت‌هایی که خانه‌های آنان را خراب می‌کند حفاظت کنیم. حرکتهای آرام و غیرخشن در مقابله با اسرائیل برای من جذاب بود لذا وقتی این کاروان را پیدا کردم به آن پیوستم چون این همدردی کشورهای آسیایی با مردم فلسطین برای من اهمیت داشت. در ادامه برنامه فیروز میتی بوروالا از کشور هندوستان ضمن ابراز خرسندی از شکل گیری یک حرکت آسیایی در زمینه فلسطین افزود: ما شرمگین هستیم که دولت هند رابطه استراتژیک با اسرائیل دارد! شرمگین ایم به این خاطر که ما کسانی مثل مهاتما گاندی را داشتیم و استعمار انگلیس را از کشورمان بیرون کردیم و با مردم فلسطین همدردی می‌کردیم اما اینک دولت هند به یکی از مشتری های سلاحهای اسرائیل بدل شده و این برای ما شرم‌آور است. وی افزود: فلسطین به نظر ما مرکزیت دارد و مهاتما گاندی و نلسون ماندلا هم بر این مساله تاکید داشتند. اگر ما به پا نخیزیم نجات فلسطین سخت خواهد بود. مردمان اروپا و آمریکا هم اینک دارند از مقاومت فلسطینی‌ها دفاع می‌کنند اما آسیایی ها در این عرصه کمرنگ‌ تر حاضر بوده اند! ما با این اقدام می‌خواهیم نقش خودمان را ایفا کنیم. چیزی که من دیدم این است که مردم ایران هم قصد دارند بیشتر از کشور خودشان نقش‌آفرینی داشته باشند. در میان این برنامه فلش مسیر حرکت کاروان و همچنین بخش‌هایی از مستند کشتی آزادی که توسط موسسه میثاق درباره کشتی ماوی مرمره ساخته شده بود پخش گردید. ساکاکوچی که مسیر حرکت را کاملا زمینی طی کرده بود در پاسخ به نادر طالب زاده که درباره مسائل این سفر پرسید ضمن اشاره به ممانعت دولتهای هند و پاکستان از ورود اعضای کاروان گفت: بعد از مذاکرات و اعتراضات متعدد ما‏، شرایط تغییر کرد و به ما اجازه ورود داده شد. طالب زاده در ادامه از فیروز پرسید: هدف شما چه بود و می‌خواهید چه چیزی به دست بیاورید؟ او پاسخ داد: خیلی چیزها! ما می‌توانستیم از دهلی به مصر پرواز کنیم اما عمدا به صورت زمینی حرکت را سامان دادیم تا بتوانیم با مردم و حرکتهای مردمی هم جهت بشویم و احساسات مردمی را بیانگیزیم. این حرکت بر چهار شعار مبتنی شد: آزادی فلسطین‏، پایان حصر غزه،  بایکوت کردن اقتصاد اسرائیل و نهایتا یک آسیای همبسته و همراه! این کار سخت است ولی تنها راه همین است. .. ما باید برای پایان اشغال اکیناوای ژاپن از حضور آمریکایی‌ها نیز تلاش کنیم. ساکاکوچی نیز در پاسخ به این سوال که آیا خطری این کاروان را تهدید می‌کند گفت: احتمال خطر هم وجود دارد اما چون مسیر ما از طریق مصر است این مساله کمتر اتفاق خواهد افتاد. فیروز هم گفت: ما در هند ابتدا سعی کردیم یک کشتی به راه بیاندازیم‏ ولی میسر نشد. ما سنتی داریم که برای صلح راه می‌رویم. لذا تصمیم گرفتیم این مسیر را بپیماییم. از خیلی‌ها دعوت کردیم بیایند و هیچ کس نگفت ما نخواهیم آمد. با دوستان ایرانی و کشورهای دیگر ارتباط گرفتیم و تصمیم را گرفتیم. شش ماه وقت گذاشتیم تا این کار به نتیجه رسید. طالب زاده درباره ترکیب اولیه تیم هندی کاروان پرسید و گفت: همه تیپ آدم از دانشجو تا کارگر و نیروهای صنفی هستند. همچنین از ادیان مختلف از جمله هندو و سیک و مسلمان و از مناطق مختلف هند نیز جمع شده اند. مجموعا در این کاروان به پانزده زبان متفاوت صحبت می‌شود.