غیرمسلمانانی که صدای العطش را شنیدند

دلها در تب و تاب رسیدن است؛ دلهای کسانی که بار و بندیل بسته‌اند و برای چند هفته یا شاید همیشه از شهر و دیار و خانواده‌هایشان دل کنده‌اند. آیا اجازه خواهند یافت که تحفه‌ای با خود ببرند؟ آیا اصلا پایشان به غزه خواهد رسید؟ هفته پیش وقتی سفر 8 هزار و دویست کیلومتری‌شان شروع شد، هیچ کسی نمی‌دانست که به مقصد می‌رسند یا نه. هنوز هم کسی نمی‌داند که بازماندگان پیروان گاو بنی‌اسرائیل با آنها چه می‌کنند. هنوز راه نیفتاده بودند که تهدیدها شروع شد. خودشان گفته بودند که با هیچ تهدیدی از راهشان برنمی‌گردند. ولی شاید به‌خاطر همین تهدیدها بود که پاکستان اجازه عبور از ایالت بلوچستان را به آنها نداد و آنها مجبور شدند برنامه‌شان را کمی عوض کنند. اعضای کاروان آسیایی غزه برنامه‌ریزی کرده‌اند بیست و هفتم دسامبر (ششم دی) وارد غزه شوند؛ درست در دومین سالگرد جنگ غزه. دو سال پیش که غزه بوی آتش و خون می‌داد، دهه محرم بود. حالا هم دوباره دهه محرم است و هنوز فرزندان امت پیامبر اسلام در محاصره پیروان گاو بنی‌اسرائیلند. اسرائیل هنوز اجازه ورود آب و غذا و دارو به غزه را نمی‌دهد. آب را بر کوچک و بزرگ مردم غزه بسته‌اند و صدای العطش هنوز از غزه شنیده می‌شود. بیش از 50 نفری که سفرشان را از دهلی نو به قصد غزه آغاز کرده‌اند، اغلب، هندو، بودایی و مسیحی‌اند. چند مسلمان هم بینشان هست. بیشترشان مسلمان نیستند؛ ولی بعید است نام حسین و ابالفضل را شنیده باشند. این روزها که می‌خواهند محاصره غزه را بشکنند، ممکن است حسی شبیه حس سقای کربلا داشته باشند. ساقیان کربلای امروز، ساعت 12 ظهر امروز وارد زاهدان می‌شوند و تا هشت روز دیگر مهمان عاشقان مکتب امام حسین در ایران خواهند بود. باید دید دو سه هفته دیگر وقتی نزدیک خیمه‌ها می‌رسند، چه بر سرشان می‌آید. بعد از دو سال این تک‌بیت دوباره بر سر زبانها افتاده: از غزه صدای العطش می‌آید؛ یاران حسین را خبر باید کرد.