وجه مشترک بحران سوریه و پس از آن عراق، با جریان شیرازی در این است که هر دو عملا عمق استراتژیک جمهوری اسلامی ایران را نشانه رفته اند. بحران سوریه و عراق بدنه اهل سنت دنیا را از ایران جدا ساخته و جریان شیرازی نیز به دنبال جدا کردن شیعیان جهان از ایران است.
این حرکت جهانی با هدف معطوف سازی توجهات جهانی به مساله آزادسازی قدس شریف و مساله بازگشت آوارگان فلسطینی و همچنین جریان سازی خبری علیه رژیم صهیونیستی و مطرح کردن این رژیم به عنوان اشغالگر و ام الفساد منطقه و ایجاد هویت بین الادیانی و بین المللی حول مساله آزادسازی قدس شریف ...
اخیرا اتفاقی در سطح دول عربی رخ داد که بار دیگر ثابت کرد که سران کشورهای عرب اساسا رویکرد متعصبانه مذهبی یا قومی ندارند! چند سال قبل در ایام جنگ 22 روزه و پس از آن جنگ 8 روزه و 51 روزه غزه مظلوم که دولتهای عربی در مقابل کشتار بیرحمانه مردم
دائما اشتباهات موجود در نظام عراق و سوریه و... به پای ایران نوشته می شود به این اعتبار که ایران یک قدرت منطقه ای است و طبعا باید بتواند جلوی آنها را بگیرد! مثلا می گویند مالکی چرا فلان کار را کرد؟ یا چرا این مساله در سوریه اصلاح نشده است یا چرا فلان حادثه در یمن رخ داد و قس علیهذا
