مطلبی از وبلاگ حکایت قلم و دل:
غیرمسلمانانی که صدای العطش را شنیدند
وبلاگ حکایت قلم و دل دلنوشته ای درباره کاروان آسیایی شکست حصر غزه منتشر کرده است.
دلها در تب و تاب رسیدن است؛ دلهای کسانی که بار و بندیل بسته اند و برای چند هفته یا شاید همیشه از شهر و دیار و خانواده هایشان دل کنده اند. آیا اجازه خواهند یافت که تحفه ای با خود ببرند؟ آیا اصلا پایشان به غزه خواهد رسید؟ هفته پیش وقتی سفر 8 هزار و دویست کیلومتری شان شروع شد، هیچ کسی نمی دانست که به مقصد می رسند یا نه.
هنوز هم کسی نمی داند که بازماندگان پیروان گاو بنی اسرائیل با آنها چه می کنند. هنوز راه نیفتاده بودند که تهدیدها شروع شد. خودشان گفته بودند که با هیچ تهدیدی از راهشان برنمی گردند. ولی شاید به خاطر همین تهدیدها بود که پاکستان اجازه عبور از ایالت بلوچستان را به آنها نداد و آنها مجبور شدند برنامه شان را کمی عوض کنند.
اعضای کاروان آسیایی غزه برنامه ریزی کرده اند بیست و هفتم دسامبر (ششم دی) وارد غزه شوند؛ درست در دومین سالگرد جنگ غزه. دو سال پیش که غزه بوی آتش و خون می داد، دهه محرم بود. حالا هم دوباره دهه محرم است و هنوز فرزندان امت پیامبر اسلام در محاصره پیروان گاو بنی اسرائیلند.
اسرائیل هنوز اجازه ورود آب و غذا و دارو به غزه را نمی دهد. آب را بر کوچک و بزرگ مردم غزه بسته اند و صدای العطش هنوز از غزه شنیده می شود.
بیش از 50 نفری که سفرشان را از دهلی نو به قصد غزه آغاز کرده اند، اغلب، هندو، بودایی و مسیحی اند. چند مسلمان هم بینشان هست. بیشترشان مسلمان نیستند؛ ولی بعید است نام حسین و ابالفضل را شنیده باشند. این روزها که می خواهند محاصره غزه را بشکنند، ممکن است حسی شبیه حس سقای کربلا داشته باشند.
ساقیان کربلای امروز، ساعت 12 ظهر امروز وارد زاهدان می شوند و تا هشت روز دیگر مهمان عاشقان مکتب امام حسین در ایران خواهند بود. باید دید دو سه هفته دیگر وقتی نزدیک خیمه ها می رسند، چه بر سرشان می آید. بعد از دو سال این تک بیت دوباره بر سر زبانها افتاده:
از غزه صدای العطش می آید؛ یاران حسین را خبر باید کرد.
