راهکار مناسب در برخورد با مسائل کردستان عراق
اینکه تصور کنیم انفصال کردستان از عراق قطعی است یا آن اتفاق براحتی در کشورهای دیگر هم رخ می دهد یا اساسا بخاطر بروز شادی، مطلوب سایر کردهای منطقه است خطاست و شایسته است که از برخورد قهرآمیز و نیز شتابزده با این مسایل پرهیز کنیم.
علیرضا کمیلی
این روزها و پس از خبر برگزاری رفراندوم استقلال کردستان عراق که تقریبا نیز مستقل بوده است و شادی سایر کردهای منطقه، خیلی ها دچار نگرانی شدند که باید دید چقدر این نگرانی بجاست!؟
کردها بدلیل روابط نسبتا بدی که حکام سده های گذشته با آنان داشتند و بخاطر پراکندگی جغرافیایی پس از جنگ جهانی اول که آنان را در چهار کشور پراکنده کرد، گاها با این گزاره مواجه می شدند که راه حل برون رفت از وضع موجود تشکیل دولت مستقل کردی است. چیزی که در رخدادهای مقطعی مانند جمهوری مهاباد در 1946 نیز برایش تلاش شد ولی نافرجام ماند!
بعلاوه وجود گسل تعارضات قومی ترکی کردی که در اواخر دوره عثمانی نیز قوت گرفت و بعدها نیز ادامه یافت یکی دیگر از زمینه های همگرایی در آنان شد و آن آرزو را تقویت نمود. برخی فشارها مانند عدم إعطاء شناسنامه به کردها در سوریه حافظ اسد و... هم به حس واگرایی از برخی دولتهای منطقه دامن زد ولی این حکم عمومیت ندارد.
در شرایط کنونی منطقه و پس از بروز ناامنی ها در عراق و سوریه و همچنین تقویت دولت-ملت در ایران و ترکیه و همزیستی نسبتا مناسب در این دو کشور، نمی توان براحتی از مطلوبیت تشکیل دولت مستقل کردی در ذهن همه کردهای منطقه سخن گفت.
اینکه تصور کنیم انفصال کردستان از عراق قطعی است، یا آن اتفاق براحتی در کشورهای دیگر هم رخ می دهد یا اساسا بخاطر بروز شادی، مطلوب سایر کردهای منطقه است خطاست. و شایسته است که از برخورد قهرآمیز و نیز شتابزده با این مسایل پرهیز کنیم.
جلوگیری از بروز گسل قومی، خصوصا توسط کرد و ترک های افراطی، تقویت روابط اجتماعی محبت آمیز و نفی عملی هر نوع تبعیض؛ مهمترین اتفاقاتی است که باید رخ بنماید. که همه اینها از اصول انقلاب اند و هیچ کدام هم یک شبه شکل نمی گیرند. لذا پول مملکت را خرج کارهای بیخود مقطعی نکنید!
